دیشب با دوستان شام رفتیم بیرون. من زیاد حال وحوصله بیرون رفتنو نداشتم. یه دو روزی میشه که خیلی کلافم. خواستم نرم. اصرار کردن ورفتم. نمیخواستم روحیه خرابم  باعث دادن موج منفی به  دوستان بشه ولی ظاهرا اینجور شد . ناچارا خیلی زود اومدیم خونه. نمیدونم چرا این چند روز اینقدر ذهنم درگیر تو. درگیر رابطمون. درگیر گذشته. گذشته ای که...

اردیبهشت پارسال بود که رابطمون شروع شد.من اون زمان داغون داغون بودم. قبل تو موردی پیش اومده بود که من بهش علاقمند شده بودم ولی اون فقط دنبال رابطه جنسی بود . همین قضیه  ویه سری مسائل حاشیه ای دیگه باعث شده بود که هیچوقت دوستی بین ما شکل نگیره. درگیرودار فراموش کردن وسرکوب کردن عواطفم بودم که تو اومدی. همون زمان. همون زمانی که احساس کردم هیچ رابطه سالمی رو نمیشه توی دوستی دختر وپسر انتظار داشت. زمانی اومدی که من به همه چیز بدگمان بودم.  اومدی با ظاهری نجیب وسنگین. 
5 سالی بود میشناختمت. البته به عنوان یکی از مشتریامون. نه تو نسبت به من واکنشی نشون میدادی ونه من نسبت به تو. هر از گاهی پیامهای تبلیغاتی شرکتت به گوشیم ارسال میشد ومن  به بعضیاشون که مناسبتی و واسه تبریک اعیاد بودن جواب میدادم. یه جواب رسمی ومحترمانه. همه ارتباطمون در همین حد بود. نمیدونم چی شد توی اون روزای داغونی من ،یهو حواسمون متوجه همدیگه شد. یعنی باید میومدی؟؟ نمیدونم.  ولی اومدی ومن هم با آغوش باز پذیرفتمت. مخصوصا زمانی که فهمیدم موسیقی میخونی. همیشه آدمای هنرمندو دوست داشتم . فکر میکردم دید ونگرششون با آدمای عادی فرق داره ودرگیر ظواهر نیستن و عمق واصل هر چیز ومیبینن. وقتی گفتی تمایل به دوستی داری پذیرفتم. پرسیدی چه نوعی؟ اجتماعی یا صمیمی تر؟؟ نمیدونستم فرق این دو چیه. خوب دوستی دوستی بود دیگه. ولی میخواستم بهت نزدیک باشم. نزدیک نزدیک. احساس کردم اگه گزینه اول رو انتخاب کنم  گزینه دومی هم هست و نیازبه شخصی واسه انتخاب اون گزینست.  نمیخواستم راه رو واسه کسی دیگه باز بزارم. چرا؟ چون فکر میکردم با بقیه فرق داری. آره من تو رو واسه اینکه فکر میکردم با بقیه فرق داری پذیرفتم. فکر میکردم آدم خاصی هستی ومن نمیخواستم این آدم خاص رو از دست بدم. ای کاش فرق داشتی سعید. ای کاش ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: